شناخت آنیلوکس و درک رفتار انواع آن در کاهش ضایعات چاپ فلکسوگرافی نقش مهمی را بر عهده دارد.

اولین مورد پس از اینکه ماشین راه اندازی می شود و با آن برخورد می کنید اینکه چطور باید نوردهای آنیلوکسی انتخاب شوند، اپراتور آنها را بر چه اساسی انتخاب و بکار می گیرد؟ چطور باید آنرا یاد گرفت؟

همه با آزمون و خطای بسیار آنرا آموختند؛ و ما نیز به همین طریق آنرا آموختیم اما چیزی که مهم است باید راه بهتری برای بکار گیری آن وجود داشته باشد. از این فرصت استفاده کنیم و به بخش های مختلف آنیلوکس بپردازیم و در مورد آن بحث کنیم.

(Linescreen, Volume & Geometry):

دانستن اینکه رابطه تراکم، حجم و هندسه سلول ها به چه صورت است اولین گام در رسیدن ما به کیفیت در چاپ فلکسوگرافی است.

هنگامی که طرحی را اجرا می کنید و آنرا برای اولین بار چاپ می کنید بهترین روش و ساده ترین این است که شما از متریال های دست اول برای تولید استفاده نکنید.

چطور یک نورد انیلوکس درست را انتخاب میکنید؟ تراکم یا Linescreen در واقع بما تعداد سلول ها را در واحد اینچ یا سانتی متر بیان میکند. شما ممکن است به دو روش آنیلوکس را انتخاب کنید یا از طریق میزان انتقال مرکب (حجم) یا مطابقت با ترام های کلیشه ژلاتینی فلکسو در اختیار در صورت داشتن اطلاعات کافی آنها؛ به لحاظ تاریخی مرکب ها طوری فرموله شده‌اند که لایه ای نازک (فیلم مرکب) روی بستر چاپی انتقال پیدا کند در صورت نیاز به انتقال یشتر میتوانید از سلول های بزرگتر و تعداد خطوط کمتر روی نورد آنیلوکس کمک بگیرید.

راه دیگری برای انتخاب آنیلوکس دانستن lpi کلیشه ساخته شده از طرح شماست. اگر میزان lpi آنرا بدانید میتوانید آنیلوکس مناسب را انتخاب کنید، باید طوری باشد که ترام های شما توسط چند حفره تغذیه مرکب شود و جلوی وارد شدن ترام به حفره ها گرفته شود.